عضویت در شانگهای چه مزایایی برای ایران دارد؟

الجزیره به نقل از تحلیلگران و کارشناسان می گوید که “به جای دستاوردهای سیاسی یا اقتصادی چشمگیر ، دیدگاه اصلی ایران در مورد این پیروزی کوتاه مدت ممکن است به افزایش اعتبار و دیپلماسی محدود شود.” مشکل اصلی رویکرد ایران به سازمان همکاری شانگهای این است که این کشور آن را “کنسرت قدرتهای بزرگ غیر غربی” می داند تا یک سازمان بین المللی مدرن و آن را در محیطی ضد غربی یا ضد آمریکایی می بیند.

کشورهایی مانند پاکستان و هند متحدان نزدیک ایالات متحده هستند و حتی روسیه و چین هرگز نمی خواهند آشکارا ایالات متحده را در سطح بین المللی به چالش بکشند. ترکیب این دو تصور غلط ، جدا از اینکه ایران خود را به عنوان یک حاکم طبیعی در غرب آسیا به رسمیت می شناسد ، با پیوستن ایران به سایر قدرت های بزرگ ضد غربی همه چیز را به رهبران ایران نشان می دهد و یک ائتلاف قوی تشکیل می دهد که سلطه می تواند آمریکا را به چالش بکشد.

الجزیره می نویسد که اعضای سازمان همکاری شانگهای تمایلی به شرکت در رقابت ایران ندارند ، شاید به این دلیل که آنها روز جمعه عربستان سعودی ، قطر و مصر را به عنوان “شرکای مذاکره کننده” برای حفظ تعادل پذیرفتند.

این اولین بار از زمان انقلاب 1979 است که ایران به عضویت کامل بلوک منطقه بزرگ درآمد. ایران تحت تحریم های یک جانبه است. این بدان معناست که اعضای سازمان همکاری شانگهای این تحریم ها را به عنوان تحریم های بین المللی به رسمیت نمی شناسند و بنابراین خواسته های ایران برای عضویت کامل را پذیرفته اند. ایران منتظر دستاوردهای سیاسی و اقتصادی است ، به ویژه با چین که در ماه مارس توافقنامه همکاری 25 ساله امضا کرد و روسیه که قرارداد همکاری قبلی را تمدید می کند.

علاوه بر این ، ایران می تواند دسترسی قابل توجهی به منطقه آسیای مرکزی داشته باشد ، که می تواند به عنوان یک بازار صادراتی برای کالاهای ایرانی شکوفا شود.

از