کدام کشور دقیق‌ترین شناخت را از ایران دارد؟

ما ابتدا “شناخت” و “بسیار دقیق” را تعریف می کنیم. ادراک به معنی درک یک رویداد یا جامعه به عنوان “آن” “آنطور که باید” نیست. شاید هیچ ملتی به اندازه انگلیس علاقه ای به درک رویدادهای “متفاوت و متناقض” نداشته باشد. دولت بریتانیا و دانشمندان از ظرفیت فکری برای تشخیص موضوع مورد مطالعه از سیستم اعتقادات و آرزوهای او برخوردارند: او سعی می کند موضوع را همانطور که هست و بدون پذیرش منطق موضوع شناسایی کند. در روند این درک ، او سعی نمی کند موضوع را تغییر دهد. نظریه تحول انگلیسی بر اساس اصول است: چرا دیگران اصول را تغییر می دهند؟ آیا یک مرد هندی یا چینی یا انگلیسی قطری می تواند وارد دنیای ذهنی و هدفمند شود و در آن سفر کند؟ آیا این چیزی است که برای تغییر دیگر جوامع هزینه و منابع دارد؟ بنابراین ، انگلیسی وارد راهروهای هزارتوی می شود (آزمایشگاهذهن سوژه به سراغ جامعه شناسی و روانشناسی می رود تا سیستم “بازتاب” عمل را کشف و استخراج کند. او به دنبال خوب و بد ، اشتباه و درست ، عاقل و نادان ، موفق و ناموفق و غیره نیست. دانش دقیق یعنی مخاطب چه فکر می کند؟ چه چیزی برای او مهم است؟ علت عصبانیت او چیست؟ دلیل خوشحالی او چه می تواند باشد؟ اولویت ذهن او چیست؟ منابع رضایت و نارضایتی او چیست؟ و شاید مهمتر از همه ، تعریف یک موضوع ، تعریف زندگی چیست؟ انگلیسی سعی می کند با دقت عینی و مستقل از این ذهنیت ، پاسخهای دقیق و قابل اعتماد پیدا کند ، زیرا شباهت و شباهت با خلق و خو ، سنت ها ، آداب و رسوم و باورهای دیگر کشورها بسیار دشوار و حتی غیرممکن است. هدف از شناخت عمیق اجتماعی و روانی موضوع چیست؟ هدف ایجاد حلقه ای است که در آن خود و مخاطب علایق مشترکی را در این حلقه کلی تعریف کرده و آنها را با درصد های مختلف درک می کنند.

نکته کلیدی در بحث فوق این است که کدام کشور ظرفیت مشاهده و تحلیل مخاطب را فراتر از تعصبات ، ارزشها و کلیشه های خود به دست آورده است. پیش بینی ها یا تصورات پیش بینی شده فقط دیگران را از طریق خطوط خود دچار سردرگمی می کنند. ترسیم دنیای دیگران و اتصال نکات رفتاری در نقشه بزرگ ذهن یک فرد یا یک ملت به خودی خود یک ویژگی است. از قدیم گفته اند که جهان دنیای اطلاعات و داده ها است. اما شاید یک نکته مهمتر این باشد: پردازش داده ها مهمتر از خود اطلاعات است (پردازش داده ها). انگلستان به آنچه نشان می دهد اعتقاد دارد ، اما وقتی در صحنه جهانی با تفاوت ها و تناقضات روبرو می شوند ، سعی می کنند منافع خود را هضم کنند. برای مطالعه اطلاعات مربوط به کشورها و جریانها ، آنها باید تا حد ممکن سیستم اعتقادی خود را حذف کرده و سعی کنند مخاطب را از گوشه و کنار جهان درک کنند. بنابراین ، برای قرن ها رویه بین المللی بریتانیا ، بریتانیا به دنبال دموکراتیزه کردن بیشتر نبوده است. در تاریخ قاجار گفته می شود که سفیر جدید انگلیس در ایران در بازار کاشان قدم می زد و ناگهان صدای دعا به گوش رسید. از مترجم ایرانی می پرسد: این چه صدایی است؟ وی گفت: “مردم برای نماز در مسجد دعوت می شوند.” او می پرسد: آیا این خلاف منافع بریتانیای کبیر است؟ پاسخ این است: نه ، اینها سنت ها و رسوم دینی است. سپس با خونسردی گفت: ما به سنت زنگ زدن نماز و مناسک عبادت و مسجد کاری نداریم. اینها مسائل محلی است. اگر دانش و پردازش اطلاعات توسط بیننده فرضی صرفاً بر اساس سیستم تفکر پردازنده باشد ، تعداد خطاها افزایش می یابد. باراک اوباما حتی در آخرین سال ریاست جمهوری خود در مه 2016 ، در مصاحبه با مجله آتلانتیک ، به اشتباهات سیاست خارجی و مشکلات پردازش اطلاعات اشاره کرد. به دلیل فناوری ، هیچ کشوری مانند ایالات متحده کنترل و دسترسی به داده ها را در یک سیستم جهانی کامل ندارد ، اما این دسترسی به اطلاعات لزوماً منجر به کارآیی فرآیند نمی شود. اغلب گفته می شود که پردازش داده ها نیاز به مدرک دانشگاهی دارد ، اما داشتن متدولوژی مهمتر از داشتن مدرک است. تمایز بین آنچه و چه چیزی به مهارتهای روش شناختی فراوانی نیاز دارد و در عین حال درک عمیق از علوم انسانی. یکی از نمادهای علوم انسانی برای انگلیس این است که باید دشمن را 100 شکست داد ، زیرا ممکن است در آن واحد مزیتی داشته باشد. از لحاظ نظری ، هیچ انسان یا جامعه ای نمی خواهد به طور کامل شکست بخورد. برخورد با دشمن ویژگی ای است که لزوماً با اخذ مدرک یا دکترا حاصل نمی شود. کمترین روش روش واقعی یا مدرن توییتر است. چینی ها دومین کشور قدرتمند بعد از انگلیس هستند که با دوستان و دشمنان خود برخورد کرده اند. سان تزو می گوید: “وقتی دشمن کار اشتباهی انجام می دهد ، نباید ناراحت شود.” بریتانیا و چینی ها سیاستمداران آرام دارند و خاورمیانه بسیار عصبانی است. به طور کلی ، ریشه عصبانیت و کینه ، چه شخصی و چه سیاسی ، در عدم اعتماد به نفس نهفته است.

در دوره پس از رنسانس ، انگلستان و فرانسه 155 بار با یکدیگر جنگیدند ، و حتی در حال حاضر شخصاً ، آنها از یکدیگر خوب صحبت نمی کنند ، اما منافع بزرگی را با هم تعریف کرده اند. اساساً ، به رسمیت شناختن یکدیگر برای انسانها و جوامع دشوار است ، اما اینها مزایایی است که آنها را به هم نزدیک می کند. بنابراین ، شاید در تمام متون بشریت ، هیچ دانشی مهمتر از شناخت “طبیعت انسان” نباشد. وقتی دیپلمات های ایرانی به اعراب خلیج فارس می گویند: شما امنیت خود را می گیرید ، این چند ضعف ادراکی را دنبال می کند. اولاً ، این افراد تاریخ نخوانده اند و با مسائل صد سال گذشته در شبه جزیره عربستان آشنایی ندارند. ثانیاً ، آنها از ساختار اجتماعی و قبیله ای منطقه بی خبرند و سوم اینکه این کشورها از چه منابع داخلی برای تأمین امنیت ملی خود برخوردارند که می توان از آنها انتظار داشت؟ همین بی پروایی در صحبت کردن باعث ناامیدی زیادی شده است. آیا می توان گفت که نظارت بر روانپزشکی گفتار و مدیریت در واکنش های سیاست خارجی ایران در محدوده آن است؟ خواننده گرامی ممکن است انتقاد کند که نتیجه این بحث حفظ وضعیت و عدم تغییر است. پاسخ این انتقاد این است که تغییر شرایط فرد امکان پذیر است. اگر این شرایط فکری ، اجتماعی و ساختاری آماده و رضایت بخش نباشد ، تغییر ایجاد نمی شود. دولت فدرال ایالات متحده حدود 16000 یارانه دارد ، بنابراین تغییر سیاست کند است (اینرسی) ، در حالی که در کشوری مانند چین یا روسیه ، تغییر سیاست خارجی نتیجه مبادلات و محاسبات در گروه های بسیار کوچک است و مشمول بوروکراسی نمی شود. دلیل علمی شکست بورژوازی ، دانش بازیگران سیستم جهانی بر اساس الگوهای ذهنی درونی بود. در عین حال ، عدم آشنایی رسانه های داخلی با تاریخ و ساختار جهان منجر به رقص و جشن های اولیه شده است. یکی از مبانی نظری برای جنگ و درگیری های بی پایان در خاورمیانه این است که عموماً همه می خواهند مانند دیگران باشند و نمی توانند محافل عمومی ایجاد کنند.

از عبارت «آنچه هست و نباید باشد» چه نکاتی را می توان برای سیاست خارجی و رفتارهای بین المللی ایران ذکر کرد؟ چه منافع مشترکی ایران را به منطقه پیوند می دهد؟ در روابط بین المللی امروز ، منطقه گرایی ، به معنی روابط اقتصادی گسترده تر ، رایج شده است. اما این منطقه گرایی به زمینه اعتقادات سیاسی ، فرهنگی و تاریخی بستگی دارد و به همین دلیل ده کشور عضو آسیا در جنوب و شرق آسیا با روابط گسترده تاریخی ، اجتماعی ، مذهبی و حتی اقتصادی خود موازی هستند. به عنوان مثال می توان به شخصیت های موفق بومی گرایی اشاره کرد. در یک زمان ، انتخاب جغرافیایی باعث شد که یک کشور بدون پذیرش با همسایه خود تعامل داشته باشد ، مانند کره جنوبی با چین. اما گاهی کشوری به دلایل مختلف مانند کشورهای اسکاندیناوی همسایگان خود را در ذهن و قلب خود می پذیرد. به نظر می رسد حتی عراقی ها که اشتراکات زیادی با ایران دارند با زبان خود راحت تر هستند. پاکستان خود را عمدتاً با اعراب خلیج فارس معرفی کرده است. اعراب خلیج فارس دارای مراکز مشترک بسیاری هستند و با یک تریلیون دارایی ، انتخاب های زیادی دارند و در اعماق ذهن خود ، ایران را تنها تعیین کننده جغرافیایی می دانند. حتی جمهوری آذربایجان شباهت های زیادی با ترکیه و اسرائیل دارد. به نظر می رسد ترکیه نیز دائماً به دنبال فرصت است. متدولوژی دولت بایدن در هفت ماه گذشته ادغام و مدیریت منفی خاورمیانه از دور بوده است. ایالات متحده می خواهد از طریق ادغام اقتصادی واقعیت های سیاسی جدیدی ایجاد کند.

مشاهدات تجربی نویسنده از نزدیک به 114 کشور نشان می دهد که سه کشور ، هند ، مصر و ژاپن ، صرف نظر از این که در مورد ایران امروز چقدر می دانند ، واقعاً ایران را هم در سطح حاکمیت و هم در سطح مردم می شناسند. آنها خود را می پذیرند و ایران و ایرانیان را تمدن می دانند ، اگرچه در حال حاضر از فشارهای غربی فاصله گرفته اند. اما در سطح منطقه ای ، ایران کشوری بسیار خاص و خارجی است و نتوانسته منافع خود را به یک کشور گره بزند. بنابراین اعمال تحریم ها آسان تر است زیرا منافع استراتژیک با یک کشور ندارد. همانطور که این نویسنده در کتاب سیاست خارجی ایران در سال 1999 توضیح داد ، به نظر می رسد که مهمترین منبع امنیت و حاکمیت ملی در خاورمیانه گسترش روابط اقتصادی و تجاری گسترده است و به این ترتیب 9 میلیون نفر به سرخپوستان داده می شود. کشورهای خلیج فارس سالانه حدود 3535 میلیارد دلار درآمد برای کشور خود ایجاد می کنند. اما از لحاظ نظری و نظری ، گسترش روابط اقتصادی مشابه در منطقه بدون کاهش تنش در روابط بین الملل امکان پذیر نخواهد بود. اگر هدف کارآیی و ثبات در زندگی مردم ایران باشد ، نقش سیاست خارجی در شکل گیری این ایدئولوژی ممکن است به 70 برسد. بنابراین ، آنچه واقعاً و آنچه واقعاً بین المللی است ، چه برای سیاستمدار ، نویسنده و چه رسانه ، برای آینده ایران تعیین کننده است.

در نتیجه ، 15 کشور به ترتیب بر اساس عمق شناخت خود از ایران ، فرهنگ ایران ، جامعه ، سیاست و روانشناسی فهرست بندی شده اند. این بخش بر اساس مطالعات علمی و مشاهدات نویسنده در صدها کنفرانس بین المللی در 25 سال گذشته به عنوان دانشجوی روابط بین الملل است:

گروه A (دانش ویژه)

گروه B (بهترین دانش)

گروه ص (دانش متوسط)

گروه T. (شناخت ضعیف)