داستان‌هایی که واقعیت می‌شوند – تیتر نیوز

نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در مصاحبه با تیتر نیوز گفت: ادبیات با بحران هایی مانند جنگ ، بلایای طبیعی و بیماری ها روبرو می شود و افراد را از رگ های ویروس کرونا رها می کند. اما آنچه غیب و پنهان است ، آیا این آسیب روانی است که سالها در ذهن و روح مردم و در خاطرات جمعی این زمین باقی مانده است. برخی از پیامدهای این بیماری برای سالها و در رفتار عادی ما باقی خواهد ماند. مانند عواقبی که جنگ بر ما وارد کرده است. این سایه تأثیر روانی آن بر اعصاب جامعه پس از جنگ هشت ساله ایران و عراق است و ما نمی دانیم. بنابراین کرونا نیز این تأثیرات را خواهد داشت.

حسن زاده با بیان اینکه بسیار نگران کودکان هستم ، افزود: بزرگسالان کمی خود را خالی می کنند. آنها درگیر کار و زندگی روزمره هستند و تجربه زیادی در برخورد با بحران ها دارند. اما کودکان یک دوره رشد را پشت سر می گذارند و وقت آن فرا رسیده است که شخصیت خود را یاد بگیرند و رشد دهند. بنابراین کودکان دیگر به طور طبیعی رشد نخواهند کرد ، مثل اینکه در یک اتاق سبز بزرگ شده اند. همانطور که می دانید محصولات گلخانه ای بسیار متفاوت از محصولات طبیعی و ارگانیک است.

وی در مقایسه جنگ هشت ساله با کرونا گفت: “بخشی از کار من مربوط به جنگ و شرایطی است که نوجوانان در جنگ هستند و توانسته اند با هوشمندی ، فکر و خلاقیت از این بحران عبور کنند. من در مورد آن نوشتم. جنگ به عنوان راهی برای آماده سازی کودکان و بزرگسالان برای چنین شرایطی. ادبیات دارای این خاصیت است که می تواند داستان ها و داستان های مخاطبان را از طریق موقعیت ها و زمان های حساس تعریف کند. برای آماده سازی ذهن مخاطب.

نویسنده “موش در هوا” ، “وجود” و “آهنگ برای چهارشنبه” همچنین در مورد محصولات ادبی مربوط به کرونا در دوره کرونا صحبت کرد: “نوشتن در مورد کرونا آغاز شد اما پایان نیافت و هر نویسنده خود را به تجربه نوشت ، و با توانایی ، یا انجام داده ، یا انجام شده است ، این مسئله به پایان نرسیده است و همچنان ادامه دارد ، زیرا ما هنوز هم فیلم می سازیم و داستان هایی درباره جنگ جهانی دوم یا خودمان ، داستان های کرونا می نویسیم. این دلیل اصلی وقایع فعلی است قطعاً در آینده شکل می گیرد. اما بیشتر داستان هایی که در یک و نیم سال گذشته بسیار تربیتی و پیشگیرانه بازی کرده اند ، تعدادی ترجمه و درصد کمی از نویسندگی ، اما داستان هایی که ما آنها را ناب می نامیم ادبیات ، باید طول بکشد تا کرونا داستان را در ذهن نویسنده ایجاد کند و بنویسد.

حسن زاده در ادامه تصریح کرد: من چند داستان کوتاه با موضوع کرونا نوشته ام که در مجلات منتشر شده است. داستان “سیب زمینی سرخ کرده بدون سس” در مجله دانشجویی و داستان “زمان پایان سلجوقی” در مجله دوچرخه منتشر شد. دو داستان دیگر برای بزرگسالان وجود دارد. مسئله این است که هنرمندان و نویسندگان همیشه تحت تأثیر حوادث جامعه خود هستند ، این حوادث ذهن آنها را تحت تأثیر قرار می دهد و آنها این وقایع را نه به عنوان دارو بلکه به عنوان یک درد نشان می دهند.

وی اضافه کرد: “داستانها در اطراف ما بوجود می آیند و مردم به سادگی تحت تأثیر این داستان ها و حتی داستان های آنها قرار می گیرند. در حالی که نویسندگان با جادو ، زمان را متوقف می کنند و آنها را در داستان ضبط می کنند. برخی از آنها. نویسندگان اغلب شدت و ابعاد یک واقعه هولناک را به تصویر می کشند ، بعضی از آنها حتی قبل از حل شدن زندگی را خراب می کند. مثل اینکه آنها واقعیت های مبتنی بر داستان را نوشتند ، نه داستان های مبتنی بر داستان

“کرونا بحرانی است که کل جهان درگیر آن است و هر کشوری با توجه به تجربه خود با آن مقابله کرده است. ما چیز جدیدی برای جهان داریم. این که چگونه کرونا در ایران بر زندگی ایرانیان تأثیر گذاشته و چگونه آنها آنها را درمان کرده اند. اما اگر موضوعات دیگر را تکرار کنیم اتفاق خاصی نمی افتد.

انتهای پیام