پویش‌ها و پرسش‌هایی درباره ملاقات پاپ و آیت‌الله سیستانی

قرآن همچنین دستور می دهد که بر اشتراکات تأکید شود و پیروان ادیان مختلف باید خدا را عبادت کنند و با او معاشرت نکنند. شکی نیست که اصول ملاقات با دو رهبر مذهبی مهم است ، اما باید دید که چگونه از این استفاده می شود.

من نمی دانم این جلسه بر اساس چه اساسی و به درخواست هر طرف برگزار شد یا به چه دلیلی پاپ این کار را انجام داد. برخی از اندیشمندان ما در این باره صحبت کرده اند و بحثهای مختلفی داشته اند و در مورد پیشینه تاریخی بین این دو دین صحبت کرده اند که همه در جای خود مطلوب هستند.

روحیه جلسه خوب است ، اما جهانی شدن موضوع و تبلیغات در مورد آن باید توسط دولت عراق یا مردم عراق به رسمیت شناخته شود ، و این متفاوت است.

آیا این جلسات و گفتگوها بر اساس اعتقادات مذهبی بوده است؟ حداقل عقاید مسیح و مریم یکسان نیستند.

آیا هدف از این دیدار هدف درک دینی نیست بلکه حل مشکلات مردم به ویژه پیروان ادیان است؟ هزاران مسئله بین مسلمانان و مسیحیان در کشورهای مختلف وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود.

آیا جلسه با انگیزه برخی از قدرتهای آن زمان و توجیه اوضاع سیاسی جهان ، به ویژه در مورد عراق بود؟

آیا اجتماع کاتولیک های مسیحی در کشورهای مسیحی و حتی در عراق به همان اندازه که مسلمانان ، به ویژه شیعیان عراق ، سنگ بنای آن را گذاشتند و مدتها آن را تبلیغ می کردند ، استقبال کرد؟

آیا این جلسه یک جلسه بودایی جدی و اساساً نمادین است و اگر چنین است ، محتوای جلسه چیست که باید به آن پرداخته شود؟

آیا سفر به عراق سفر معمولی پاپ برای رسیدگی به وضعیت مسیحیان در این کشور بود که آنها نیز می خواستند با یک رهبر شیعه ملاقات کنند؟ در این صورت ، آیا این اقدامات امنیتی لازم و هزینه های زیاد لازم بود؟

شخصیت و پیشینه آیت الله العظمی سیستانی برای همه روشن است و سبک و شخصیت وی در امور برای همه شناخته شده است ، اما زمینه پاپ چیست و در گذشته با چه کسانی ملاقات کرده است و بازتاب های وی چیست و این چیست؟ قصد الان؟ اینها همه قابل بحث است.

آیا آنها در این جلسه قول دادند یا سخنرانی آنها فقط به عنوان توصیه بود و آیا پاپ پس از جلسه واکنش نشان داد؟

پاسخ این س questionsالات به زمان زیادی نیاز دارد و مکالمه پنجاه دقیقه ای آنها فرصتی برای طرح مسائل بین دو دین نبود. طرح مسائل اجتماعی مدت زیادی طول کشید ، اما آیت الله سیستانی درباره فلسطین و جنگ و خونریزی هشدار داد.

بهتر است اگر ملاقات دو رهبر مذهبی بر اساس معنویت بین این دو دین صورت گیرد ، اما برای بهره برداری سیاسی توسط سیاستمداران یا سیاستمداران ممنوع است.

این واقعیت که این نشست در این زمان خاص در عراق برگزار می شود ، می تواند معنای خاصی داشته باشد و باید بررسی شود. اگر از منظر جهانی به آن نگاه کنیم ، در سطح جهانی ، دولت جدید دموکراتیک ایالات متحده با این وضعیت خاص به قدرت رسیده است و با این وجود پارلمان عراق به نیروهای آمریکایی اجازه داده است خاک خود را ترک کنند و نه ایالات متحده. او از این موضوع آگاه است و به دنبال بهانه است. تحت پوشش نیست دولت تازه انتخاب شده آمریکا در عراق نیز در آستانه انتخابات پارلمانی جدید است. آیا این حضور می تواند به نخست وزیر عراق در این امور کمک کند؟

القدیمی به حمایت و ترور سلیمانی و ابو هند متهم است. وی همچنین در تضعیف جیش شعبی نقش دارد و به دنبال انتخاب مهندسانی به نفع جریان خاصی است. وی تمام تبلیغات برای ورود پاپ را برنامه ریزی كرد و به بغداد حمله كرد و برنامه هایی را برای وی ترتیب داد. بنابراین ممکن است که الکاظمی خواسته باشد از این برنامه ها بهره ببرد یا خدمات بهتری به ایالات متحده ارائه دهد. وی روز بعد در دانشگاه آمریکایی بغداد افتتاح می شود ، رئیس جمهور می گوید مانند یک شهر است.

همچنین ، اگر یک باشگاه رقص شمشیر جمعی را دیده اید که از پاپ استقبال می کند ، که به نظر من توهین به یک ملت متمدن مانند عراق بود ، مشخص نیست که القاسمی می خواهد چه پیامی را برای هر رهبر مذهبی ارسال کند. آیا او می خواهد بگوید که می تواند در اینجا با رقص سیاه که در عربستان برای ترامپ اجرا شد روبرو شود؟ آیا این طرح برای یک رهبر مذهبی است و آیا سکوت پاپ در برابر آن همزمان با دیدار با آیت الله سیستانی است که اینگونه تبلیغ می شود؟

همچنین اگر فیلم بوسیدن پاپ توسط صهیونیست ها و خانواده قدرتمند و ثروتمند را دیده باشید ، پاکی این دیدار با دو رهبر مذهبی و ترس از سادگی و صداقت رهبر را زیر سال خواهید برد. با شیعیان بدرفتاری خواهد شد.

اما در ایران ، تحلیلگران نوشته اند كه اگر تأكید بر روابط صادقانه و علمی بین مذاهب باشد ، بهتر است ، اما اگر آنها بخواهند از آن بهره سیاسی ببرند ، اشتباه است.

البته همانطور که شعار جمهوری اسلامی هدف آن است که به ظلم و ستم همه مردم ستمدیده در جهان ، به ویژه مردم فلسطین پایان یابد و از جنگ جلوگیری کند ، آیت الله العظمی سیستانی نیز همین کار را کرد. اما اگر منظور آنها توضیح سیاست خود برای دولت عراق و پیشنهاد آن به جمهوری اسلامی باشد ، شباهت هایی وجود دارد. این ایران است و حداقل باید اذعان کرد که در مورد رویکرد سیاسی به اسلام قرائت های مختلفی وجود دارد و ممکن است قرائت امام خمینی (ره) و جانشینان وی با آنچه آیت الله فکر می کند متفاوت باشد. از نظر سیاسی ، اختلافات زیادی بین ایران و عراق وجود دارد و می توان گفت ایران حداقل 8 سال برای دفاع از کشور با همه نیروهای استکبار جنگید و 8 سال عراق توسط آمریکا اشغال شد. ایران اکنون یک قدرت منطقه ای است و عراق هنوز تحت حضور نظامی آمریکا است.

و اینکه برخی افراد به کرامت و سکوت آیت الله سیستانی در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی اشاره می کنند و او هیچ کاری با سیاست ندارد و با فرض صحت این موضوع به کار خود مشغول است و با این کار جمهوری اسلامی را مسخره می کنند. این نیز توجیه پذیر نیست. آنها از یک اسلام منزوی دفاع می کنند و سیاست را به سیاست واگذار می کنند. همان چیزی که مسیحیت ادعا کرده و در نهایت به واتیکان ختم شده است و آن چیزی است که استکبار جهانی 40 سال است که از ایران اسلامی طلب می کند و برخی از افراد در جهات مختلف با آن متحد شده اند.

مشخص خواهد شد که چه عواملی باعث انگیزه افرادی می شود که این نوع تفکر را بسیار گسترش می دهند و آن را بسیار بزرگنمایی می کنند. البته این بدان معنا نیست که مقامات در ایران کار درستی انجام می دهند و سیاست مدیریتی آنها درست است. اما به نظر می رسد که استراتژی آیت الله شبیه آنچه در جمهوری اسلامی ایران اتفاق می افتد است ، هرچند ممکن است در این استراتژی اختلاف نظر وجود داشته باشد.