ایران و امریکا بر لبه تیغ

وزیر امور خارجه رأی مثبت شورای حکام را مانعی جدی در اجرای تصمیم پیشنهادی دولت ایالات متحده می داند و خواستار بازگشت تهران و واشنگتن به شورای امنیت سازمان ملل و هرگونه گفتگوی سازنده است. شما. بین دو دولت. اما احتمال تغییر سیاست ایالات متحده در قبال ایران پس از تغییر مستاجر کاخ سفید همانطور که برخی ناظران پیش بینی کرده اند مانند یک چشمه به نظر می رسد.

اکنون ، مانند گذشته ، تهران و واشنگتن وارد صحنه “رقابت میل” شده اند. در نهایت کدام طرف قادر به پذیرفتن شرایط دیگری خواهد بود. مشکل بدخیمی همان است که وجود داشت. “بدون جنگ و مذاکره” دولت دونالد ترامپ خشونت را تا پایان مسدود کرد. اکنون بحث در مورد “اول تو – سپس من” است. تهران می گوید ابتدا تحریم ها را وضع می کند ، سپس مذاکره می کند. واشنگتن اصرار دارد که تهران به طور کامل از همه وعده ها و مذاکرات مجدد بورژوازی پشتیبانی می کند.

تهران در توجیه مقاومت و مبتنی بر تجربه اصرار بر بی اعتبار شدن تعهد کلامی دولت ایالات متحده و در نتیجه سایر اعضای گروه 1 4 دارد. بازگشت کامل به تعهد بورژوازی مزایایی را که بورژوا می توانست به کشور برساند بدون دستاوردهای چشمگیر در عبور از موانع ناشی از “سیاست فشار حداکثر” بر ایران فراهم نمی کرد. واقعیت این است که خروج یک جانبه دولت ترامپ از برجام به همه آنچه دیپلماسی متقابل دولت حسن روحانی می تواند برای فروش به عموم مردم و حتی مخالفان برجام ارائه دهد آسیب رسانده است.

خروج از پروتکل الحاقی ، که به طور قانونی توسط پارلمان ایران به دولت ابلاغ شد ، تنها نتیجه نهایی خروج واشنگتن از شورای امنیت سازمان ملل بود. تهران از سال 2017 متحمل خسارات اقتصادی زیادی شده است. از آن زمان ، نه تنها دولت بلکه اعتبار سیستم سیاسی را با افکار عمومی خود مستقیماً هدف قرار داده است. به همین دلیل است که تهران بر سیاست “رفع تحریم ها و مذاکره مجدد” پافشاری می کند. زمان و شرایط لغو تحریم ها نقش اساسی در تصمیم گیرندگان ایرانی دارد. تهران به جای “صبر استراتژیک” نتیجه “مطلوب فشار” را می خواهد.
با این حال یک ماه و چند روز پس از روی کار آمدن ، دولت بایدن در همان مسیری حرکت می کند که ترامپ برای آن آماده کرده است. اگرچه بایدن به عنوان تعهد انتخاباتی به برجام برمی گردد ، اما بازگشت وی براساس رهنمودهایی است که مایک پمپئو وزیر امور خارجه سابق در دوره 12 ساله ریاست جمهوری خود تعیین کرده است. تفاوت سیاست های دولت های فعلی و قبلی ایالات متحده در دیپلماسی فعالی است که دولت ترامپ نداشت. بایدن با بازگشت به رویکرد مشارکتی با متحدان خود در جامعه بین المللی و به ویژه در اروپا به دنبال ایجاد اجماع علیه ایران است. به نظر نمی رسد که این یک مانع قابل توجه باشد. سکوت اعضای 1 5 و حتی پشتیبانی از قطعنامه ترویکا اروپا که توسط هیئت دولت FATF پیشنهاد شده است ، اقدام نظامی پنجشنبه گذشته در نزدیکی مرز عراق و سوریه و اظهارات تهدیدآمیز بایدن علیه تهران در ژانویه. در حال حاضر به یک وضعیت جدید اشاره دارد. سال ، تفاوت قابل توجهی وجود دارد. از همه مهمتر ، دولت بایدن در ایجاد اهداف و زیر شرایط برای براندازی ایران در جامعه جهانی هوشیار است. از یک طرف ، وی با دنبال کردن رویکرد “استیک و آب نبات” به دنبال ایجاد اعتماد در جامعه جهانی است که به دنبال حل مسالمت آمیز مسئله هسته ای است و اختلافات دیگری نیز با ایران دارد. از طرف دیگر با بهره گیری از نتایج کار تئاتری خود ، تهران را تحت فشار قرار خواهد داد.

به دنبال اقدام نظامی آمریكا علیه نیروهای عراقی توسط نیروهای عراقی در خاک سوریه ، تصویب قطعنامه پیشنهادی آمریكا در جلسه شورای حکام دو احتمال دارد: اول ؛ بایدن سیاست تهدید را به همان میزان محدود می کند. دومین؛ این زمینه را برای اقدامات شدیدتر برای محافظت از پرونده ایران فراهم می کند.
آیا تهران می تواند از سیاست امنیت هسته ای بایدن جلوگیری کند؟ نتیجه جلسه شورای حکام ، چشم انداز را روشن می کند. آنچه مسلم است بحران بین تهران و واشنگتن و روند بازگشت به بورژوازی مانند قدم گذاشتن بر لبه بینی است. محمد جواد ظریف گفت: صدور تصمیم نامه شورای حکام می تواند باعث سردرگمی شود.